Przez ostatnie lata, zarówno w Polsce jak i na świecie, rozwój OZE oparty był o różne systemy dopłat do produkcji energii, pochodzącej ze źródeł odnawialnych. Spadające jednostkowe koszty produkcji energii w tych źródłach oraz rozwój myśli technicznej rodzi perspektywę, w której energia z OZE stanie się konkurencyjna także bez konieczności dotowania w długiej perspektywie.

Efekt ten można osiągnąć poprzez wykorzystanie podstawowej ich zalety, jaką jest możliwość produkcji energii na lokalnym obszarze w sposób możliwie skoordynowany z bieżącym zapotrzebowaniem. W ten sposób wyższe jednostkowe koszty produkcji zostaną skompensowane niższymi kosztami sieciowymi wynikającymi z redukcji zapotrzebowania na energię pochodzącą z Krajiwego Systemu Energetycznego. Doprowadzi to nie tylko do lokalnego spadku kosztów zaopatrzenia w energię, ale także do częściowego, a być może w niektórych przypadkach także całkowitego, uniezależnienia się danego obszaru od zewnętrznych dostaw energii. W skali kraju jest to przede wszystkim budowanie bezpieczeństwa energetycznego obszarów mniej zurbanizowanych oraz uniezależnianie się od zewnętrznych dostaw surowców.

Klaster energii można opisać jako porozumienie działających lokalnie podmiotów zajmujących się wytwarzaniem, konsumpcją, magazynowaniem i sprzedażą: energii elektrycznej, ciepła, chłodu i energii elektrycznej w transporcie (paliw).

Formuła klastra jest na tyle elastyczna, że pozwala uczestnikom budować zindywidualizowany model biznesowy działania klastra oraz optymalnie dobrać formę prawną jego działalności. Członkowie klastra nie muszą rezygnować z dotychczas prowadzonej działalności, lecz poprzez współpracę – wszędzie tam, gdzie przynosi to im i pozostałym uczestnikom klastra korzyści, generują wartość dodaną dla lokalnej społeczności. Przyłączanie się lub odłączanie od klastra może, ale nie musi ważąco wpływać na działalność pozostałych członków.

Klaster energii wprowadzony został do polskiego porządku prawnego ustawą z dnia 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 925). Formalnie klastrem energii określamy cywilnoprawne porozumienie, czyli zawartą przez uczestników umowę. Umowę mogą zawrzeć osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki naukowe, instytuty badawcze, a także jednostki samorządu terytorialnego. Jej przedmiotem jest wytwarzanie i równoważenie zapotrzebowania, dystrybucja, obrót energią (w tym z odnawialnych źródeł) lub wybrane przez członków klastra poszczególne elementy. Działalność klastra mieści się w ramach sieci dystrybucyjnej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV. Obszar działania klastra nie powinien przekraczać granic obszaru gospodarczego, którym w Polsce najczęściej jest powiat. Klaster energii reprezentuje koordynator. Jest to dowolny członek klastra energii lub specjalnie powołana w tym celu spółdzielnia, stowarzyszenie, fundacja itp.

Zwiń